مفهوم قدرت نسبی

زمان مطالعه: ۳ دقیقه

مدت زمان مطالعه: ۴ دقیقه

منظور از قدرت نسبی چیست؟
قدرت نسبی (Relative Strength) تکنیکی است که در شناسایی ارزش یک سهام و همچنین سرمایه‌گذاری بر اساس مومنتوم قیمت استفاده می‌شود.  این روش شامل سرمایه‌گذاری در سهم‌هایی است که نسبت به بازار و یا بخش خود، عملکرد بهتری داشته است. به عنوان مثال ممکن است که یک سرمایه‌گذار که بر اساس قدرت نسبی معامله می‌کند، شرکت‌های تکنولوژی را انتخاب کند که نسبت به شاخص نزدک مرکب (Nazdaq Composite) عملکرد بهتری داشته است.

تحلیل‌گران تکنیکال از اندیکاتور شاخص قدرت نسبی (RSI) برای گرفتن سیگنال‌های اشباع‌خرید و اشباع‌فروش استفاده می‌کنند.

درک قدرت نسبی
در حالی که در سرمایه‌گذاری با استفاده ارزش دارایی، فروش در سقف و خرید در کف است، هدف سرمایه گذاری براساس قدرت نسبی خرید در سقف و فروش در سقف بالاتر است. به همین دلیل سرمایه‌گذارانی که با روش قدرت نسبی کار می‌کنند، فرض می‌کنند که روند فعلی بازار زمان خیلی بیشتری دوام خواهد آورد. هرگونه حرکت برگشتی ناگهانی، شکست خواهد خورد.

در اینجا معامله‌گر ما برای یافتن فرصت‌های معاملاتی ابتدا با مشاهده یک بخش و یا سکتور مانند شاخص مرکب نزدک (Nazdaq Composite) شروع می‌کند. سپس در این بخش به دنبال شرکت‌هایی می‌گردند که نسبت به رقیبان خود عملکرد خیلی بهتری داشته‌اند. یا صعود سریع‌تری داشتند و یا اینکه کند‌تر از رقیبان خود نزول کرده‌اند.

چون در این روش معامله‌گری فرض بر این است که روند کنونی ادامه خواهد داشت و در بازارهای با ثبات بسیار کاربردی است. از طرف دیگر معامله‌گری با این روش در بحران‌های مالی مانند بحران ۲۰۰۷-۲۰۰۸ بسیار خطرناک خواهد بود، چون جهت بازار با سرعت شدیدی تغییر می‌کند. در چنین شرایطی روانشناسی کلی بازار نیز با سرعت تغییر می‌کند به طوری که مثلا اگر سهمی که امروز تقاضای خرید بالایی دارد، در روز بعد هیچ خواهانی نخواهد داشت.

اگرچه سرمایه‌گذاری براساس قدرت بازار معمولا بیشتر در سهم‌های منفرد و تکی دیده می‌شود، اما از آن برای بررسی و تحلیل یک بخش یا کل بازار نیز استفاده کرد. سرمایه‌گذاران همچنین می‌توانند در دیگر دارایی‌ها مانند بخش املاک نیز از این روش معامله‌گری استفاده کنند. این روش در بخش‌های دیگر بازار مانند بازار آتی کالاها، آپشن‌ها و دیگر بازارهای مشتقه نیز قابل استفاده خواهد بود.

نهایتا می‌توان این روش را به عنوان یکی از اجزای یک استراتژی بزرگ‌تر نیز استفاده نمود.

نمونه واقعی استفاده از قدرت نسبی
هری سرمایه‌گذاری است که با استفاده از روش قدرت نسبی معامله می‌کنند و تمام توجهش بر قیمت اوراق قرضه و همچنین شاخص اس اند پی ۵۰۰ است. سبد معاملاتی هری شامل شاخص اس‌اندپی۵۰۰ و صندوق‌های (ETF) اوراق قرضه می‌باشد. هری که از روش قدرت نسبی استفاده می‌کند، به طور مرتب تمرکز خود را بر دارایی می‌گذارد که عملکرد بهتری دارد. هری با انجام این کار می‌خواهد که روند کنونی بازار استفاده کرده و خرید در سقف و فروش در سقف بالاتر سود بگیرد.

در ماه‌های اخیر متوجه شده است که اغلب سرمایه‌گذاران به سمت ارواق قرضه جذب شده‌اند. وارد شدن این مقدار زیاد از سرمایه به بازار اوراق قرضه باعث افزایش قیمت آن می‌شود.

هری که انتظار دارد این روند ادامه داشته باشد، میزان معاملات شاخص اس‌اندپی۵۰۰ خود را کاهش داده و بر میزان معاملات ETF اوراق قرضه اضافه می‌کند. اینجا هری امیدوار است که از هرگونه فرصت سودآوری اوراق قرضه استفاده کند.

شاخص قدرت نسبی (RSI)
معامله‌گران تکنیکالی که به صورت کوتاه‌مدت معامله می‌کنند نیز قدرت نسبی بازار را در نظر می‌گیرند. شاخص قدرت نسبی (RSI) در تحلیل تکنیکال، اندیکاتوری است که اندازه تغییرات اخیر قیمت را می‌سنجد تا بتواند شرایط اشباع خرید و یا فروش را شناسایی کند. RSI به صورت یک نمودار نشان داده می‌شود که بین دو عدد ۰ و ۱۰۰ در نوسان است. این اندیکاتور اولین بار توسط آقای جی. ولس وایلدر ایجاد شد. وایلدر در کتاب مشهور خود «مفاهیم جدید در سیستم معامله‌گری تکنیکال» که در سال ۱۹۷۸ منتشر شد، این اندیکاتور را برای نخستین بار مطرح کرد.

خوانش‌های مرسوم اندیکاتور RSI به این صورت است که زمانی که نمودار به بالای ۷۰ صعود کند، نشاندهنده این است که دارایی مورد نظر در حالت اشباع خرید است و به احتمال زیاد یک حرکت اصلاحی در پیش است. RSI با مقدار ۳۰ نیز نشان‌دهنده شرایط اشباع فروش و یا قیمت پایین دارایی مورد نظر است.

منبع: InvestoPedia؛ ترجمه مجله مارکتیکس؛ استفاده از مطالب سایت بدون ذکر منبع مورد رضایت ما نیست.